After taking a deep breath, finally our Italian friends can share more experience
about their meeting with Park Si Hoo at Fiulicino airport, Rome, Italy
First of all, we would like to thanks Jenn ( Our Philippine fan ) who generously helped me & Roberta met through her facebook club called " Global fans of Park Si Hoo " before Roberta introduced me to Arianna & Sonia who went to greet Park Si Hoo at the airport ( Unfortunately, Reberta lives too faraway from Rome, she couldn't come ) But I still want to show my appreciation to Roberta to help all of us get to know each other for the short time period just less than 24 hrs before he landed by adding her name on this mission along with Arianna & Sonia!^^
Okay in here we have pictures ( you already seen ) ,
A short VDO at the airport .... taken by Sonia ,
And a memory note ...written by Arianna for their own memory
Thank you!
about their meeting with Park Si Hoo at Fiulicino airport, Rome, Italy
First of all, we would like to thanks Jenn ( Our Philippine fan ) who generously helped me & Roberta met through her facebook club called " Global fans of Park Si Hoo " before Roberta introduced me to Arianna & Sonia who went to greet Park Si Hoo at the airport ( Unfortunately, Reberta lives too faraway from Rome, she couldn't come ) But I still want to show my appreciation to Roberta to help all of us get to know each other for the short time period just less than 24 hrs before he landed by adding her name on this mission along with Arianna & Sonia!^^
Okay in here we have pictures ( you already seen ) ,
A short VDO at the airport .... taken by Sonia ,
And a memory note ...written by Arianna for their own memory
Thank you!
VDO
ขอแปลช่วงนี้ไปเลยนะคะ
What a memorable evening!
Written by Arianna, thank you!
What a memorable evening!
Written by Arianna, thank you!
After nearly an hour of waiting THERE HE IS : hat, pink shorts and sunglasses
that he never removed (probably was tired) as photos from Incheon.
หลังจากการรอคอยเกือบจำ 1 ชั่วโมง ในที่สุดเขาก็อยู่ที่นี่ : หมวก กางเกงขาสั้นสีชมพู และแว่นตาดำ
ที่ไม่เคยถอดออกเลย ( น่าจะเพราะความเหนื่อยล้า ) เหมือนกับภาพที่เห็นที่ Incheon เลย
that he never removed (probably was tired) as photos from Incheon.
หลังจากการรอคอยเกือบจำ 1 ชั่วโมง ในที่สุดเขาก็อยู่ที่นี่ : หมวก กางเกงขาสั้นสีชมพู และแว่นตาดำ
ที่ไม่เคยถอดออกเลย ( น่าจะเพราะความเหนื่อยล้า ) เหมือนกับภาพที่เห็นที่ Incheon เลย
BEAUTIFUL REALLY BEAUTIFUL,
งดงาม จริงๆ หล่อเหลาจริง
We had some fears that live not combed, was not rigged ( NK : have no time to groom or comb his hair because he just out from the plane ) but No. Perfect skin and do not think it was rigged.
High at least 1.80, more just how skinny I imagined, but beautiful broad shoulders!
We call him "Oppa oppa" he seems to come to us but then turns back :
I think he seem a little dazed and disoriented.
เรากลัวอยู่ว่าเขานั้นจะไม่ได้หวีผมหวีเผ้า จะดูดีหรือเปล่ว แต่ไม่เลย ผิวที่งดงามสมบูรณ์แม้ปราศจาก
การแต่งเติมเลย สูงอย่างน้อยก็ 1.80 ซม หรือกว่านั้น ผอมบางอย่างที่ฉันวาดภาพไว้
แต่ไหล่กว้างงดงาม!เราเรียกเขา " Oppa Oppa " เขาดูเหมือนจะเดินมาหาเราแต่แล้วก็หันกลับไป :
ฉันว่าเขาดูจะงงๆอยู่นะ
งดงาม จริงๆ หล่อเหลาจริง
We had some fears that live not combed, was not rigged ( NK : have no time to groom or comb his hair because he just out from the plane ) but No. Perfect skin and do not think it was rigged.
High at least 1.80, more just how skinny I imagined, but beautiful broad shoulders!
We call him "Oppa oppa" he seems to come to us but then turns back :
I think he seem a little dazed and disoriented.
เรากลัวอยู่ว่าเขานั้นจะไม่ได้หวีผมหวีเผ้า จะดูดีหรือเปล่ว แต่ไม่เลย ผิวที่งดงามสมบูรณ์แม้ปราศจาก
การแต่งเติมเลย สูงอย่างน้อยก็ 1.80 ซม หรือกว่านั้น ผอมบางอย่างที่ฉันวาดภาพไว้
แต่ไหล่กว้างงดงาม!เราเรียกเขา " Oppa Oppa " เขาดูเหมือนจะเดินมาหาเราแต่แล้วก็หันกลับไป :
ฉันว่าเขาดูจะงงๆอยู่นะ
The chase after yet another Oppa shouted turns with his managers I believe (he's too handsome),
and look at us as x-ray "But these strange women? What do they want?" Precisely that attitude
was not rude but really seemed confused and a little surprised, and he was very tired
or did not expect it, I do not know. Annoyed absolutely not, then we stopped we took a picture
and waited until we could take because I are wrapped up with the phone and it took a little time
as well. I ask him to take photos, I said Kansahamnida then I corrected Jebal please, but mind you
I do not even remember my name!
การไล่ล่ายังไม่เร่ิมขึ้นก็มี oppa อีกคน คิดว่าเป็นผู้จัดการ ( เขาก็หล่อมากเช่นกัน) มองดูเราด้วยตาราวกับ x-ray เลย " ใครกันผู้หญิงแปลกหน้าพวกนี้ ? พวกเขาต้องการอะไร ? ก็ไม่ใช่ว่าจะดูหยาบ
คาย แต่เขาดูจะสับสนและประหลาดใจเล็กน้อย และเขานั่นก็เหนื่อยมากแล้ว หรือ อาจจะไม่ได้
คาดหวังมาก่อน ฉันก็ไม่รู้ได้ รบกวนหรือ ไม่แน่นอน และเราก็หยุดถ่ายรูปและก็คอย ก่อนที่จะ
ขอถ่ายภาพกับเขา ฉันกล่าวว่า Kamsahamnida ก่อนที่จะแก้ว่า Jebal please แต่จะเอายังไง
ฉันยังแทบจำชื่อตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!
and look at us as x-ray "But these strange women? What do they want?" Precisely that attitude
was not rude but really seemed confused and a little surprised, and he was very tired
or did not expect it, I do not know. Annoyed absolutely not, then we stopped we took a picture
and waited until we could take because I are wrapped up with the phone and it took a little time
as well. I ask him to take photos, I said Kansahamnida then I corrected Jebal please, but mind you
I do not even remember my name!
การไล่ล่ายังไม่เร่ิมขึ้นก็มี oppa อีกคน คิดว่าเป็นผู้จัดการ ( เขาก็หล่อมากเช่นกัน) มองดูเราด้วยตาราวกับ x-ray เลย " ใครกันผู้หญิงแปลกหน้าพวกนี้ ? พวกเขาต้องการอะไร ? ก็ไม่ใช่ว่าจะดูหยาบ
คาย แต่เขาดูจะสับสนและประหลาดใจเล็กน้อย และเขานั่นก็เหนื่อยมากแล้ว หรือ อาจจะไม่ได้
คาดหวังมาก่อน ฉันก็ไม่รู้ได้ รบกวนหรือ ไม่แน่นอน และเราก็หยุดถ่ายรูปและก็คอย ก่อนที่จะ
ขอถ่ายภาพกับเขา ฉันกล่าวว่า Kamsahamnida ก่อนที่จะแก้ว่า Jebal please แต่จะเอายังไง
ฉันยังแทบจำชื่อตัวเองไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!
After taking the photos, he reached for me and squeezes it, he smiles with Sonia equally
but all very content. I say have a good day and have a good night to the confusion,
he made a little bow and walks away.
หลังจากกถ่ายภาพเสร็จ เขาก็เอื้อมแขนมาที่ฉันและก็กอดฉัน เขายิ้มให้กับ Sonia ด้วยเช่นกัน
แต่ตลอดเวลานั้นดูเครียดไปหมด ฉันกล่าวว่า โชคดี และ ฝันดี ด้วยอาการที่สับสน
เขาก็เลยก้มหัวให้นิดๆและเดินออกไป
but all very content. I say have a good day and have a good night to the confusion,
he made a little bow and walks away.
หลังจากกถ่ายภาพเสร็จ เขาก็เอื้อมแขนมาที่ฉันและก็กอดฉัน เขายิ้มให้กับ Sonia ด้วยเช่นกัน
แต่ตลอดเวลานั้นดูเครียดไปหมด ฉันกล่าวว่า โชคดี และ ฝันดี ด้วยอาการที่สับสน
เขาก็เลยก้มหัวให้นิดๆและเดินออกไป
What to say. WE WERE NOT SATISFIED !!!!
จะพูดอย่างไรดี เรายังไม่พอใจหนะสิ!!!
จะพูดอย่างไรดี เรายังไม่พอใจหนะสิ!!!
So we followed him to the exit we walk a little, back then we could not see then stops with his entourage of 20 people, in front of a bus (the private bus of course). Sonia braver than me
she comes forward first. We regularly review and attitude still concern that we bothered him or he's happy? With the sunglasses is hard to understand his expression. Anyway we show him the photographs and ask " Can you please write?" (My english is very bad and he understood little!)
He looked at us as if he did not understand well what we wanted (which was not difficult oppa!)
Then we make sweet eyes "please please Jebal." He makes a nice smile (perfect teeth) and ask a marker from the manager. He said something but spoke softly in Korean anyway.
เราก็เลยตามเขาไปจนถึงทางออก มีคนที่นั่นกว่า 20 คน ที่หน้ารถบัสคันหนึ่ง ( แน่นอนว่าเป็นรถบัสส่วนตัว ) Sonia กล้ากว่าฉันเลยเดินไปข้างหน้าก่อน เราระวังมารยาทของเราอยู่ที่จะไม่รบกวนเขาเกินไป แต่เขาจะรู้สึกเรารบกวนเขา หรือ เขามีความสุขไหม นั่น ? เมื่อมีแว่นดำอย่างนั้นก็ยากที่จะเข้าใจสีหน้าของเขาได้ อย่างไรก็ตามเราก็แสดงให้เขาเห็นภาพถ่ายและถามเขาว่า " คุณจะเขียนให้หน่อยได้ไหม ? ( ภาษาอังกฤษฉันไม่ดีเอามากๆและเขาก็เข้าใจเพียงเล็กน้อย) เขามองดูเราราวกับว่าเขาไม่เข้าใจดีนักว่าเราต้องการอะไร ( ซึ่งก็ไม่ยากอะไรนักหรอก Oppa ) ดังนั้นเราก็เลยส่งสายตาหวานๆและบอกว่า " เถอะ เถอะ Jebal " เขาก็เลยยิ้มเสียอย่างสวยงาม ( ฟันที่สมบูรณ์แบบ ) และขอ amrker จากผู้จัดการของเขา เขากล่าวอะไรบางอย่างแต่พูดด้วยเสียที่เบาๆในภาษาเกาหลี
He understood that I asked him to write his name on his photo. I start with the spelling and
he started writing A R E with some difficulty on the R .... that moment it drove me crazy as
I thought he could escape us at any moment so I took the marker from his hands, and I corrected
letter E to I then I finished writing my name by myself (seen in the picture)
And returned the marker back to him.
เขาเข้าใจแล้วว่าฉันขอให้เขาเขียนชื่อของเขาในรูปถ่ายของเขา ฉันก็จึงเร่ิมสะกดชื่อและเขาก็เร่ิมเขียน A R E ด้วยความยุ่งยากอยู่บ้างในช่วง R ...ในช่วงเวลานั้นมันก็เร่ิมทำให้ฉันคลั่งเอานิดๆเมื่อคิดว่าเขาอาจจะหนีเราไปได้ในทุกวินาที ดังนั้นฉันจึงเอาปากกกาจามือของเขา และ ฉันก็แก้ตัวอักษร E ให้เป็น I และเมื่อฉันเขียนเสร็จด้วยตัวเอง ( อย่างที่เห็นในภาพ ) ฉันก็ส่งปากกากลับไปให้กับเขา
she comes forward first. We regularly review and attitude still concern that we bothered him or he's happy? With the sunglasses is hard to understand his expression. Anyway we show him the photographs and ask " Can you please write?" (My english is very bad and he understood little!)
He looked at us as if he did not understand well what we wanted (which was not difficult oppa!)
Then we make sweet eyes "please please Jebal." He makes a nice smile (perfect teeth) and ask a marker from the manager. He said something but spoke softly in Korean anyway.
เราก็เลยตามเขาไปจนถึงทางออก มีคนที่นั่นกว่า 20 คน ที่หน้ารถบัสคันหนึ่ง ( แน่นอนว่าเป็นรถบัสส่วนตัว ) Sonia กล้ากว่าฉันเลยเดินไปข้างหน้าก่อน เราระวังมารยาทของเราอยู่ที่จะไม่รบกวนเขาเกินไป แต่เขาจะรู้สึกเรารบกวนเขา หรือ เขามีความสุขไหม นั่น ? เมื่อมีแว่นดำอย่างนั้นก็ยากที่จะเข้าใจสีหน้าของเขาได้ อย่างไรก็ตามเราก็แสดงให้เขาเห็นภาพถ่ายและถามเขาว่า " คุณจะเขียนให้หน่อยได้ไหม ? ( ภาษาอังกฤษฉันไม่ดีเอามากๆและเขาก็เข้าใจเพียงเล็กน้อย) เขามองดูเราราวกับว่าเขาไม่เข้าใจดีนักว่าเราต้องการอะไร ( ซึ่งก็ไม่ยากอะไรนักหรอก Oppa ) ดังนั้นเราก็เลยส่งสายตาหวานๆและบอกว่า " เถอะ เถอะ Jebal " เขาก็เลยยิ้มเสียอย่างสวยงาม ( ฟันที่สมบูรณ์แบบ ) และขอ amrker จากผู้จัดการของเขา เขากล่าวอะไรบางอย่างแต่พูดด้วยเสียที่เบาๆในภาษาเกาหลี
He understood that I asked him to write his name on his photo. I start with the spelling and
he started writing A R E with some difficulty on the R .... that moment it drove me crazy as
I thought he could escape us at any moment so I took the marker from his hands, and I corrected
letter E to I then I finished writing my name by myself (seen in the picture)
And returned the marker back to him.
เขาเข้าใจแล้วว่าฉันขอให้เขาเขียนชื่อของเขาในรูปถ่ายของเขา ฉันก็จึงเร่ิมสะกดชื่อและเขาก็เร่ิมเขียน A R E ด้วยความยุ่งยากอยู่บ้างในช่วง R ...ในช่วงเวลานั้นมันก็เร่ิมทำให้ฉันคลั่งเอานิดๆเมื่อคิดว่าเขาอาจจะหนีเราไปได้ในทุกวินาที ดังนั้นฉันจึงเอาปากกกาจามือของเขา และ ฉันก็แก้ตัวอักษร E ให้เป็น I และเมื่อฉันเขียนเสร็จด้วยตัวเอง ( อย่างที่เห็นในภาพ ) ฉันก็ส่งปากกากลับไปให้กับเขา
"HERE ' this part that made HIM HAD A BIG BIG LAUGH "
" ตอนนี้แหละ คือช่วงที่ทำให้เขานั้นหัวเราะออกมาเป็นขุดใหญ่ "
Still resonates HOW AIDA AND Hosanna in the highest IN MY EARS and he looked at me:
as if he wanted to say " No! I want to write it myself or you're doing my own autograph for me????"
ยังคงได้ยินเสียงนี้ก้องอยู่ในหูของฉันอยู่เลย และ เขาก็มองมาที่ฉัน ราวกับเขาอยากจะบอกว่า " ไม่ๆ ผมจะเขียนชื่อของผมเองหรือคุณกำลังจะเขียนลายเซ็นต์ของผมให้ผมหรือ ???? "
This impression is confirmed by Sonia. Now he is relaxed !!!! He tried to read my name several times but just did not understand what he was saying (say he might also call me with a whistle). Then
he finished his autograph always asking for confirmation from his staff. And Then same thing happened with Sonia but this time no problem with her name at all he immediately understood
and wrote her name perfectly!
อาการนี้ได้รับการยืนยันเช่นกันจาก Sonia ตอนนี้เขาก็เร่ิมทำตัวสบายๆมากขึ้นแล้ว111 เขาพยายามที่จะอ่านชื่อของฉันอยู่หลายครั้ง แต่ฉันไม่เข้าว่าเขากำลังพูดว่าอะไร ( ราวกับเขาเรียกฉันด้วยเสียงกระซิบอย่างงั้น ) และเมื่อเขาเสร็จการเซ็นต์ชื่อของเขา ก็จะถามไปที่ทีมงานของเขาอยู่เสมอเพื่อการยืนยัน และ ก็เป็นเช่นเดียวกันกับตอน Sonia แต่ครั้งนี้ไม่มีปัญหากับชื่อของเธอเลย เขาเข้าใจในทันทีและเขียนชื่อของเธอออกมาได้เสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์เลย!
" ตอนนี้แหละ คือช่วงที่ทำให้เขานั้นหัวเราะออกมาเป็นขุดใหญ่ "
Still resonates HOW AIDA AND Hosanna in the highest IN MY EARS and he looked at me:
as if he wanted to say " No! I want to write it myself or you're doing my own autograph for me????"
ยังคงได้ยินเสียงนี้ก้องอยู่ในหูของฉันอยู่เลย และ เขาก็มองมาที่ฉัน ราวกับเขาอยากจะบอกว่า " ไม่ๆ ผมจะเขียนชื่อของผมเองหรือคุณกำลังจะเขียนลายเซ็นต์ของผมให้ผมหรือ ???? "
This impression is confirmed by Sonia. Now he is relaxed !!!! He tried to read my name several times but just did not understand what he was saying (say he might also call me with a whistle). Then
he finished his autograph always asking for confirmation from his staff. And Then same thing happened with Sonia but this time no problem with her name at all he immediately understood
and wrote her name perfectly!
อาการนี้ได้รับการยืนยันเช่นกันจาก Sonia ตอนนี้เขาก็เร่ิมทำตัวสบายๆมากขึ้นแล้ว111 เขาพยายามที่จะอ่านชื่อของฉันอยู่หลายครั้ง แต่ฉันไม่เข้าว่าเขากำลังพูดว่าอะไร ( ราวกับเขาเรียกฉันด้วยเสียงกระซิบอย่างงั้น ) และเมื่อเขาเสร็จการเซ็นต์ชื่อของเขา ก็จะถามไปที่ทีมงานของเขาอยู่เสมอเพื่อการยืนยัน และ ก็เป็นเช่นเดียวกันกับตอน Sonia แต่ครั้งนี้ไม่มีปัญหากับชื่อของเธอเลย เขาเข้าใจในทันทีและเขียนชื่อของเธอออกมาได้เสร็จเรียบร้อยสมบูรณ์เลย!
Then ..... TADADADAAAAAAANNNNN!
ต่อมาก็ ....ทาดาาาาาาาาาา
ต่อมาก็ ....ทาดาาาาาาาาาา
It takes the sign idiot I wrote only to get his attention not to let him stop a little reading
and then smiles before he start OPENS HIS ARMS TO ME !!!! I just remember that discreetly
me are tight and I did not find a resistance ..... but I don't remember the details, I was out!
Nada does not remember anything! Then the same with Sonia but I was still freaked out
so I do not remember if his hug was a warm hug tense or something.
อันนี้ไม่เข้าใจที่เธอเขียนคะ...ทราบแต่ว่าเมื่อเขาอ่านชื่อเธอจบ เขาก็เร่ิมส่งยิ้มให้เธอก่อนที่เขาจะเร่ิมอ้าแขนของเขามาทางฉัน!!!! ฉันเพียงแค่จำได้ว่ามันตื่นเต้นและแน่นแค่ไหน และฉันก็ไม่พบกับอาการที่จะพยายามหลีกเลี่ยง หรือ เบี่ยงเบนเลย....แต่ฉันก็จำไม่ได้นักกับรายละเอียด ฉันนั้นหลงไปเลยตอนนั้น!
จำอะไรไม่ได้สักอย่าง! และก็เช่นเดียวกันกับ Sonia แต่ฉันนั้นยังคงตกตลึงอยู่เลย
ดังนั้นฉันจึงจำอะไรไม่ได้ว่าอ้อมกอดของเขานั้นอบอุ่นหรือไม่อย่างไร
and then smiles before he start OPENS HIS ARMS TO ME !!!! I just remember that discreetly
me are tight and I did not find a resistance ..... but I don't remember the details, I was out!
Nada does not remember anything! Then the same with Sonia but I was still freaked out
so I do not remember if his hug was a warm hug tense or something.
อันนี้ไม่เข้าใจที่เธอเขียนคะ...ทราบแต่ว่าเมื่อเขาอ่านชื่อเธอจบ เขาก็เร่ิมส่งยิ้มให้เธอก่อนที่เขาจะเร่ิมอ้าแขนของเขามาทางฉัน!!!! ฉันเพียงแค่จำได้ว่ามันตื่นเต้นและแน่นแค่ไหน และฉันก็ไม่พบกับอาการที่จะพยายามหลีกเลี่ยง หรือ เบี่ยงเบนเลย....แต่ฉันก็จำไม่ได้นักกับรายละเอียด ฉันนั้นหลงไปเลยตอนนั้น!
จำอะไรไม่ได้สักอย่าง! และก็เช่นเดียวกันกับ Sonia แต่ฉันนั้นยังคงตกตลึงอยู่เลย
ดังนั้นฉันจึงจำอะไรไม่ได้ว่าอ้อมกอดของเขานั้นอบอุ่นหรือไม่อย่างไร
In the midst of all this that put us before the end of the embrace I said "You Hoo Park are you tired? The Answer only little smile. Then I said we have been in Seoul, we love Korea daebak Seoul!
The Answer only little smiles again. In conclusion OUR OPPA didn't UNDERSTAND!
The Answer only little smiles again. In conclusion OUR OPPA didn't UNDERSTAND!
We ended with a kansahanmida and we said goodbye and left him waiting to get on the bus.
ในระหว่างช่วงของการกอดกัดอยู่นั้นฉันก็พูดกับเขาว่า " You Hoo Park คุณเหนื่อยไหม ?
คำตอบก็คือรอยยิ้มนิดๆเท่านั้น ต่อมาฉันก็บอกว่าเราเคยไป Seoul มาแล้ว เรารัก Korea
เรารัก Seoul!คำตอบก็ยังคงเป็นเพียงแค่รายยิ้มนิดๆอีกครั้ง ดังนั้นสรุปก็คือ Oppa ของเราไม่เข้าใจเรา!
เราจึงจบลงด้วย " kamsahanmida " และกล่าวลาเขาก่อนที่จะจากเขาไปในขณะที่เขากำลังคอย
ขึ้นรถบัสอยู่
ในระหว่างช่วงของการกอดกัดอยู่นั้นฉันก็พูดกับเขาว่า " You Hoo Park คุณเหนื่อยไหม ?
คำตอบก็คือรอยยิ้มนิดๆเท่านั้น ต่อมาฉันก็บอกว่าเราเคยไป Seoul มาแล้ว เรารัก Korea
เรารัก Seoul!คำตอบก็ยังคงเป็นเพียงแค่รายยิ้มนิดๆอีกครั้ง ดังนั้นสรุปก็คือ Oppa ของเราไม่เข้าใจเรา!
เราจึงจบลงด้วย " kamsahanmida " และกล่าวลาเขาก่อนที่จะจากเขาไปในขณะที่เขากำลังคอย
ขึ้นรถบัสอยู่
What a memorable evening!
ช่างเป็นคืนที่น่าจดจำคืนหนึ่งจริงๆ!
~ Thank you, Arianna, Sonia, and Roberta ~
ช่างเป็นคืนที่น่าจดจำคืนหนึ่งจริงๆ!
~ Thank you, Arianna, Sonia, and Roberta ~
No comments:
Post a Comment