เมื่อ Dorame พบชายในฝันของเธอ Park Si Hoo : 15 ก.ย 2012

* วันนี้เป็นวันครบรอบ 2 เดือนเป๊ะ ที่เราได้ลง Post นี้เมื่อวันที่ 17 กันยายน ปีนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่ามัน 2 เดือนผ่านไปแล้ว ก็มาหวนคิดถึงความหลังร่วมกันอีกครั้งนะพวกเรา

เฮ้อ มิรู้จะเริ่มต้นยังไงดีเหมือนกันนะ ถ้าเล่าวนไปวนมาอย่าว่ากันนะ ^^

ตามปกติเค้าทำงานเป็นสาวชาวกรุงใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่กทม.ตลอด ปีนึงไปตจว.ปีละ 2-3 ครั้ง ไม่กลับบ้านที่ตจว.ก็ไปเที่ยวพักร้อน

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่บ้านมีธุระต้องจัดการด่วนก็เลยลางานหนึ่งอาทิตย์ เดินทางเมื่อพุธที่แล้ว(12 กย.)

พอมาวันศุกร์อัพเดทข่าวตอนบ่ายซะหน่อย  กรี๊ดดดดดดดดดดดดด PSH จะมาเมืองไทยพรุ่งนี้แล้ววววววววววววววววว(เสาร์ 15 กย.)

ตรูจะเป็นลม ร้อยวันพันปีที่เค้าอยู่กรุงเทพทำไมไม่มาคร้า มาตอนเค้าอยู่ตจว.

นาทีนั้นอยากจะเอาหัวโขกกำแพงที่อยู่ผิดที่ผิดเวลา พอตั้งสติได้ก็อัพเดทกระจายข่าวให้เพื่อนๆ (เสียดายมากที่เพื่อนบางคนไปรับผิดประตู บางคนอยู่ตจว.มาไม่ได้กะทันหันจิงๆ บางคนเพิ่งมารู้ข่าวเมื่อวันเสาร์เองด้วยบ่นเสียดายกันยกใหญ่)

แล้วก็มานั่งคิด โอกาสอย่างนี้หาไม่ได้ง่ายๆซะด้วยแต่เค้าแจ้งกะทันหันแบบตั้งตัวไม่ทัน ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเตรียมการต้อนรับใดๆทั้งสิ้น

Park Si Hoo มาถึงเมืองไทยแล้ว เมื่อตอนบ่ายของวันเสาร์ที่ 15 กันยายน 2012

หลังจากนั่งพักหายตื่นเต้น ตัดสินใจนาทีนั้นทันที หยิบโทรศัพท์หาตั๋วไปกลับกทม.ด่วนจี๋ แบบไม่บอกที่บ้านกะว่าถ้าบุญพาวาสนาส่งคงได้ไปต้อนรับ PSH

ในที่สุดก็มีบุญได้ตั๋วมา ลุ้นแทบตายเพราะเป็นวันหยุดน่าจะเต็ม โฮ้ยยยยยยยยย ดีใจเหลือหลาย

แต่ เดี๋ยวก่อน ธุระที่นัดหมายกันวันเสาร์นี้ล่ะ ต้องโทรไปขอโทษขอโพยขอเลื่อนออกไปวันอาทิตย์แทน ทำเอาที่บ้านเอือมเล็กน้อย 555 นาทีนั้นไม่สนใจละ เตรียมเก็บของดีกว่า

และแล้วตอนสายของวันเสาร์ก็เหยียบย่างเข้ากรุงเทพแต่เป็นที่ดอนเมืองมิใช่สุวรรณภูมิ กลับบ้านด่วนจี๋ไปเอากล้องตัวเก่า ดีนะที่แบตยังไม่หมด

วิ่งเข้าห้างไปซื้อกระดาษ ปากกา เขียนป้าย และซื้อของขวัญให้ PSH เสียดายหาช่อดอกไม้ไม่ทัน ไม่มีเวลาพอ

ตอนนั่งรถไปสถานีรถไฟฟ้านั่นแหละ เขียนได้ 1 ป้าย (พี่กุ้ง fyp มาเขียนต่อที่สนามบินอีก 1 ป้าย)

Dorame & For you PSH

กับ

ป้าย " ต้อนรับ PSH " ของทั้งสอง

เวลาบ่ายโมงตรงก็ถึงสนามบินสุวรรณภูมิเจอพี่กุ้งและพี่แก่น เพื่อนพี่กุ้งมาช่วยถ่ายรูปด้วย

ทีนี้สามสาวก็ไปดักที่จุดนัดพบชั้น 2 มองไปมองมามีแต่เราเด่นถือป้ายเบ้อเร่ออยู่กลุ่มเดียว มีแต่คนถือป้ายกระดาษ A4รับผู้โดยสาร

ยังคิดว่ามีใครมารับ PSH อีกมั้ยเนี่ย ดูไม่ออกเลยหรือมีแต่พวกเราก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าไปดักตั้งแต่ทางออกต้นๆทางเลยดีกว่า 555

เวลาผ่านไปบ่ายสองกว่าแล้ว พี่กุ้งตาดีเห็น PSH ก่อนใครเพื่อนจำหมวกได้ ก็ร้องบอก"มาแล้ว มาแล้ว มาแล้ว" 

ทุกคนเริ่มดี๊ด๊า หลายคนเริ่มขยับตัว รอ PSH เดินมาใกล้อีกนิดก็ชูป้ายรับ พี่กุ้งเรียก "ซีฮูชิ ๆๆๆ"

ส่วนเค้าหยิบกล้องเริ่มถ่ายรูปทันที พอ PSH ใกล้เข้ามาแล้วพวกเราก็กรูเข้าไปหาทันที (เห็นเค้ายิ้มรับด้วยไม่รู้ว่าแปลกใจป่าวที่มีแฟนๆที่เมืองไทยมารับเขาด้วย ^^)

กรี๊ดดดดดดดดดดดด ตอนเดินมานะ PSH เด่นมาแต่ไกลมากกกกกกกกกกกกกกกกก พอวิ่งเข้าไปหาใกล้ๆ เขาผิวขาวใสมากกกกกกเลย

ขาวจริงๆ คนข้างๆที่เดินมาด้วยดูคล้ำไปเลย นาทีนี้ไม่มีสายตามองคนอื่นแล้ว โฟกัสไปที่ผู้ชายคนนี้คนเดียวเท่านั้น

ไม่มีสายตาให้ใครอีกแล้ว นอกจาก PSH คนเดียว

ตอนนั้นเริ่มสังเกตแล้วว่าไม่ใช่พวกเรากลุ่มเดียวที่วิ่งเข้ามาหา มีแฟนๆที่ยืนแฝงตัวอยู่หลายคนวิ่งเข้ามาถ่ายรูปกันแล้ว

เค้าเลยรีบให้ของขวัญ  PSH ก่อนเพราะวิ่งมาถึงก่อนใคร แบบให้กับมือเพราะยืนข้างกันเลย อร้ายยยยยยยยยยยย บอก PSH ว่า "gift  for u"

เวลามีน้อยเลยต้องรีบวิ่งออกไปถ่ายรูป ตอนนั้นน้องชายซีฮูก็วิ่งมาดักข้างหน้าเพื่อถ่ายรูปซีฮูที่สนามบินเหมือนกัน

สรุปเค้ากับพี่แก่นสลับกันถ่าย เค้าวิ่งไปเข้ากล้องชูสองนิ้วกับซีฮูด้วยนะ เหมือน PSH รู้ว่าแฟนๆอยากถ่ายรูปกับเขานะ

เมื่อเหลือบไปเห็นป้ายด้านหลังที่เขียนเป็นภาษาไทย 

ได้แต่บอกตัวเองว่า PSH มาเมืองไทยจริงๆ ไม่ใช่ความฝัน

สังเกตเห็นว่าเขาเดินช้าบางจังหวะหรือหยุดนิดนึงให้จับภาพ แต่ไม่ถึงกับหยุดเดินทีเดียว------>น่ารักมั่กอ่ะ รู้ด้วยว่าแฟนๆอยากถ่ายรูปด้วยใจจะขาด 

ระหว่างนั้นทั้งยิ้มทักทายและเซ็นลายเซ็นต์ให้กับแฟนที่เข้ามาขอ มีแฟนๆเอาของขวัญมาให้อีกด้วย

ส่วนเค้าวิ่งดักหน้ามั่ง ตามหลังมั่ง ด้านข้างมั่ง กดถ่ายรูปแบบรัวทุกจังหวะเลย อารมณ์ตื่นเต้น ชัดมั่งไม่ชัดมั่ง 555

แล้วพี่แก่นก็ตะโกนเรียกติ๊กไปเข้ากล้องมั่ง โอกาสนี้แหละ กรี๊ดดดดดดดดดดด วิ่งเข้าไปขอจับมือถ่ายรูปทันใด

เหยี่ยวข่าวพิเศษของเราตามคิดไม่ลดละ

ตอนนี้ก็มีคนเข้ามาขอจับมือเรื่อยๆอีก เลยได้แต่วิ่งนัวเนียข้างๆไม่รู้พี่แก่นจับภาพได้ป่าว 555

รู้แต่ว่าได้จับมือแล้ววววววววว แถมได้วิ่งนัวเนียมองหน้าใกล้ๆตัวเป็นๆ ไม่ได้มองผ่านจอคอมหรือทีวี กรี๊ดดดดดดดโคตรมีความสุขเลยอ่ะ

คิดแต่ว่าไม่อยากจะล้างมือไปสามวันเจ็ดวัน 555 อารมณ์ดี๊ด๊า เหมือนมีฮอร์โมนแห่งความสุขพุ่งปรี๊ดโดยพลัน วิ่งถ่ายไปอมยิ้มไปตลอดทางเลย

พอเดินมาถึงจุดที่รถมารับ ตอนนี้ล่ะเค้าหยุดอยู่กับที่ไม่เดินละ มีเวลาจับภาพถนัดๆหน่อย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดอีกแล้วค่า เค้าหามายิ้มให้กับกล้องเรา แบบตั้งใจยิ้มให้ด้วยนะ อารมณ์มือสั่นเลยทีนี้ อ๊า รูปที่ยิ้มเต็มหน้าเลยไม่ชัดเลยอ่า

หันมายิ้มอย่างนี้หละมั้ง เล่นเอา Dorame มือไม้สั่นไปหมด

เค้ายังโบกมือทักทายแฟนๆเรื่อยๆ แค่แป๊บเดียวผู้ดูแลก็มาขอให้หยุดถ่ายให้ซีฮูได้พักและเตรียมตัวขึ้นรถ

ทุกคนก็เลยหยุดรวมทั้งพวกเราด้วย แต่พวกเราก็ยืนรอไกลๆกะว่ารอส่งจนรถออกนั่นแหละ เลยได้แต่เก็บภาพระยะไกลมาฝาก

พอซีฮูขึ้นรถ พวกเราก็โบกมือลา เขาก็โบกลา พอรถออกพวกเราก็โบกมือลาอีก ไม่รู้เค้าเห็นป่าวเพราะรถติดฟิล์มมองไม่เห็น 555

บ๊าย บาย ขอบคุณทุกคนที่มาต้อนรับครับ

นิกกี้เชื่อมั้ยว่ามาถึงวันนี้นาทีนี้ ตอนที่ไม่ได้ทำงาน ทุกครั้งจะนั่งย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่สนามบินตลอด นั่งยิ้มอารมณ์ดีหัวเราะคิกคักมีความสุขอยู่คนเดียว 555

แบบว่ามันเป็นความสุขที่ไม่คาดคิดว่าจะมีวันนี้ได้และมันมาถึงเร็วแบบไม่ได้ตั้งตัว ถึงมันจะเป็นช่วงสั้นๆ แต่ความสุขและความทรงจำนี้จะอยู่ไปกับเราอีกนานแสนนานทีเดียว ^^

และยิ่งตอนนี้PSH อยู่เมืองไทยภายใต้ท้องฟ้าเดียวกันก็รู้แฮปปี้มีความสุข หวังว่าการทำงานของเขาจะผ่านไปได้อย่างราบรื่นและมีผลงานที่สุดยอดมาให้พวกเราได้ชมกัน และจำได้ว่าครั้งหนึ่งเขาเคยมาที่เมืองไทยและมีแฟนๆมาต้อนรับเขาเป็นครั้งแรกที่ประเทศไทยด้วย

เพราะก่อนหน้านี้เขามาเที่ยวแบบเงียบๆ

กับรอยยิ้มที่ไม่มีวันลืม

นาทีนี้รู้แต่ว่าคุ้มสุดยอดที่กลับกรุงเทพมารับ PSH คริ คริ


credit : Dorame เพื่อนผู้โชคดีที่ได้พบกับชายในฝันของเธอในที่สุด, thank you !