ฝันที่เป็นจริง ของ For you PSH ...

และนี้เป็นอีกบทความหนึ่ง จากสมาชิกคนแรกของ parksihoointhai ที่ได้เติมเต็มความฝันของเธอให้เป็นความจริง เช่นกันกับหนุ่มในฝันของเธอ Park Si Hoo ผู้กำลังสร้างฝันของเขาให้เป็นจริงด้วยเช่นกัน .... 

ฝันที่เป็นจริง จาก For you PSH

For you PSH กับ ชายในฝันของเธอ Park Si Hoo

สืบเนื่องจากที่ชอบดูละครเกาหลี แล้วก็เกิดหลงรักนักแสดงเกาหลีที่ชื่อ Park Si Hoo อย่างมากมาย ส่งผลให้เราฝันอยากจะไปเกาหลีเพื่อพบกับผู้ชายคนนี้ซักครั้ง  แต่แล้วก็ได้รับข่าวดีจากนิกกี้ ทุกอย่างที่ยังเป็นแค่ความฝันกลับกลายเป็นความจริงซะงั้น (เป็นไปได้ไงไม่อยากเชื่อเลย)  แถม PSH เป็นฝ่ายมาหาเราถึงเมืองไทยซะด้วย เย้..เย้..เย้  (อย่าพลาดเชียวนะ) แล้วทำไงอ่ะคราวนี้ไม่เคยเข้าเมืองหลวงซะด้วย คิดอยู่แป๊บนึงก็โทรชวนเพื่อน  คุณเพื่อนก็เล่นตัวพองาม  แต่หลังจากนั้นก็รับปากที่จะไปด้วยกัน 

มาดูภาพหน่วยกล้าตายของเราอีกครั้งหนึ่ง

และเราก็ออกเดินทางจากโคราช ไปถึงสนามบินสุวรรณภูมิประมาณ 11.00 น. โดยระหว่างทางแวะไปยืมกล้องพี่สาวด้วย  แต่ด้วยความที่เร่งรีบทำให้ลืมหยิบรูปมาด้วย  ของขวัญก็ไม่ได้เตรียม กะมาหาข้างหน้า  หลังจากที่มาถึงสนามบินเรากับเพื่อนก็เดินสำรวจพื้นที่เพื่อจะหาซื้อดอกไม้หรือของฝากอะไรก็ได้ที่บ่งบอกความเป็นไทย  แต่ไม่มีเลยค่ะ  จึงโทรหาน้องติ๊กน้องก็ช่วยหาดอกไม้ให้แต่แถวนั้นไม่มีเลย  และน้องก็รีบด้วยเพราะจวนเจียนเวลาเข้ามาทุกที (ขอบคุณน้องติ๊กมากเลยค่ะ)  คราวนี้เอาไงดีล่ะ  ลองแวะเข้าไปร้านสะดวกซื้อดูเผื่อหาอะไรได้บ้าง  ก็ได้กระดาษ A4+เมจิกสีน้ำเงิน+เทปใส  กะแปะให้เป็นแผ่นใหญ่ๆ เขียนตัวใหญ่ๆ ให้เห็นชัดๆ  กำลังนั่งแปะกระดาษอยู่น้องติ๊กโทรเข้ามาบอกว่ามาถึงแล้ว  ซักพักก็เจอกัน น้องบอกว่าเขียนมาแล้วลองดูก่อนไหม  ยังเหลืออีกครึ่งแผ่นยังไม่ได้เขียน ก็เลยตัดแบ่งครึ่งและเขียนอีก 1แผ่น "Welcome to Thailand PSH" และเขียนภาษาเกาหลีด้านล่าง "ซารังแฮโย" รีบก็รีบเพราะเครื่องลงได้ซักพักแล้ว สรุปก็ได้ป้ายอย่าที่เห็นในรูปค่ะ  จากนั้นเราก็ไปดักรอผู้ชายที่ทางออก  

ประกบทั้ง ซ้าย และ ขวา ไม่ให้พลาดสายตา

ภาพนี้แน่ใจได้ ที่ต้องไปตั้งอยู่ที่หัวเตียงของ For you PSH แน่นอน

จากที่ยืนชะเง้อรออยู่นั้นเราสังเกตว่าผู้โดยสารขาเข้ามีแต่หน้าตาออกไปทางโซนยุโรป-อเมริกาประมาณนี้  ผ่านไปเยอะพอสมควร  ซักพักจึงมีผู้โดยสารหน้าตาขาว ตี๋ หมวย ทยอยออกมา  เราก็คิดในใจว่าซักพักคนที่เรารออยู่ก็จะออกมาแล้ว  เราสามคนก็นัดแนะเช็คกล้องอะไรไปพลางๆ  และเตรียมคำพูดที่จะทักทาย PSH แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดกับผู้ชายใส่หมวกรูปร่างสูงโปร่งผิวขาวผ่องกำลังก้มดูกระเป๋าและคุยกับทีมงานอยู่พร้อมกับเดินมาทางที่พวกเรากำลังรออยู่ใช่เลย  PSH ของพวกเรา เรียกน้องติ๊กและเพื่อนบอกว่ามาแล้วมาแล้ว  หลังจากนั้นทุกคนก็วิ่งกรูเข้าไปเราตะโกนเรียก "ชีฮูชี่ อันนยองฮาเซโย Welcome to Thailand" พร้อมกับชูป้ายไปด้วย และเค้าก็หันมายิ้มให้ หลังจากนั้นทุกคำพูดที่เตรียมมาก็มลายหายไปจากสมองของเรา จำอะไรไม่ได้นอกจาก PSH ที่่อยู่ตรงหน้า รูปร่างสูงโปร่ง หน้าเรียวเล็ก ผิวขาวกระจ่างใสอมชมพู ทำให้จิตใจของเรากระเจิดกระเจิง 

หนุ่มที่ทำให้ สาวของเราถึงกับ จิตใจกระเจิดกระเจิง

ตั้งสติได้ก็นึกถึงตอนที่ตะโกนเรียก PSH แล้วพี่สาวทีมงานเสื้อสีน้ำเงินแกอุทานเป็นภาษาเกาหลีตอนที่เห็นป้าย ก็เลยสงสัยตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติกับป้ายต้อนรับหรือเปล่า? ก็เลยก้มลงมองป้ายต้อนรับ Oh! my god ไม่รู้มีใครสังเกตหรือเปล่าต้องรีบออกตัวขอโทษชาวเกาหลีไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ คำว่า "ซารังแฮโย" ที่เราเขียนไปนั้น ตรงคำว่ารังเราเขียนตัวอักษร "รีอึล" กลับด้าน  อายที่สุด  หลังจากได้อายกันไปแล้วก็กึ่งเดินกึ่งวิ่งตาม PSH ต่อ และทีมของ PSH เดินเลยทางออกไปนิดนึงจึงวนกลับมาใหม่  ทำให้พวกเรามีเวลาแชะภาพได้อีกพอสมควร หลังจากนั้นเราก็สลับมาเป็นตากล้องให้กับเพื่อนบ้าง และระหว่างที่ PSH กำลังยืนรอรถมารับอยู่นั้นเราก็ให้เพื่อนเป็นตากล้องอีกครั้ง  เพื่อจะได้ถ่ายรูปข้างๆ PSH แต่แล้วเหมือนฟ้าผ่ากลางแสกหน้า เพราะพี่สาวเสื้อน้ำเงินคนเดิมขอร้องให้หยุดถ่าย ซึ่งภาพที่ออกมาก็มีพี่สาวเสื้อน้ำเงินยืนบังเราครึ่งหนึ่งและบัง PSH อีกครึ่งหนึ่ง (เซ็งเลย) จากนั้นก็เลยสอบถามพี่แกว่าจะไปถ่ายทำที่ไหนกัน  เจ๊แกบอกว่าเป็นความลับค่ะ  (อดเลย) ซักพักรถก็มารับ 

รูปร่างสูงโปร่ง หน้าเรียวเล็ก ผิวขาวกระจ่างใสอมชมพู ใช่เลย !

ทีมงานและ PSH ก็เดินออกไป ตอนนี้กล้องอยู่ในมือแล้ว  ถ่ายใหญ่เลย ซักพักน้องติ๊กถามว่ากล้องใครซูมได้บ้าง (อ้าวกล้องเราก็ซูมได้นี่นา) ก่อนจะบอกน้องว่ากล้องพี่ซูมได้ หลังจากนั้นก็จัดหนักเลยกดชัตเตอร์รัวเร็วเลยค่ะ อย่าไปรอ จัดหนักเลยค่ะช่วงนี้ สงสัย PSH คงกำลังเช็คภาพในกล้องที่น้องชายถ่ายไว้น่ะค่ะ  เห็นยืนกดยุกยิกๆ ซักพักก็ขึ้นรถ  เราก็โบกมือ Bye Bye ไม่รู้เค้าเห็นหรือเปล่า  หลังจากนั้นก็มาอิจฉาตาร้อนพี่คนที่ได้ลายเซ็นต์ไป  เราก็ได้แต่ถ่ายรูปลายเซ็นต์เค้ามา  ไม่ได้ครอบครอง ฮือๆๆๆ

ฉากส่งลา (ชั่วคราว ) กับ PSH ที่ด้านนอกสนามบิน

และก็กลับเข้ามาคุยกับน้องติ๊กและเพื่อนด้านในพร้อมกับเช็คภาพไปด้วย พอดูรูปมาถึงช่วงที่ซูมกล้องถ่ายบางรูปเห็นแค่ใบหู บางรูปเห็นหมวก บางรูปเห็นแค่ท้ายทอย  อยากจะบ้าตายทำไมฝีมือไม่ได้เรื่องเลย ภาพเหล่านี้ยังพอให้อภัยตัวเองได้เพราะอาจจะมีมือสั่นบ้างอะไรบ้างเป็นธรรมดา แต่มาอับอายขายขี้หน้าก็ตรงรูปที่เป็นลานจอดรถของอาคารฝั่งตรงข้ามพร้อมกับทะเบียนรถหลายคันชัดเจนมาก  แต่ไม่มีรูปใครติดอยู่ในภาพแม้แต่คนเดียว ขำกับการถ่ายรูปที่ไม่เอาไหน (หรือว่ามีใครชนเรารึเปล่า) ก็เลยคัดเอาภาพที่พอดูได้มาให้นั่นแหล่ะค่ะ ยังไงจะขอแก้ตัวใหม่อีกครั้งตอนไปส่งกลับละกันนะคะ หวังว่าจะได้หมายกำหนดการเร็วๆ นะคะ จะได้เตรียมตัวทัน  และวางแผนให้รอบคอบกว่านี้  Bye Bye  ขอให้มีความสุขทุกคนนะคะ

ลาก่อน Si Hoo แล้วเจอกันอีก 2 อาทิตย์ข้างหน้าจ๊ะ

credit : For you PSH , thank you for sharing your dream !