บทกวี : ระยะทางที่ไกลที่สุดในโลก

นี้เป็นบทกลอนอันไพเราะและซาบซึ้งกินใจยิ่งนักที่แฟนชาวจีนผู้หนึ่งได้แต่งให้กับ Park Si Hoo เพื่อแสดงความรู้สึกของเธอที่ต้องอยู่ห่างไกลจากเขาในเวลาที่เธอนั้นปรารถนาที่จะได้อยู่ใกล้เขาเป็นที่สุด อ่านแล้วน้ำตาซึมไปกับถ้อยคำของเธอแล้วให้ต้องย้อนดูตัวเอง พวกเราก็ไม่ต่างกับเธอเลย ...

The Furthest Distance in the World 

ระยะทางที่ยาวไกลที่สุดในโลก

--To Park Sihoo

The furthest distance in the world

ระยะทางที่ไกลที่สุดในโลก

Is not between life and death

ไม่ใช่ระหว่างความเป็นกับความตาย

But when you are in Korea

แต่เมื่อคุณอยู่เกาหลี

Yet we are in China
เราอยู่เมืองจีน

The furthest distance in the world

ระยะทางที่ไกลที่สุดในโลก

Is not when you are in Korea

ไม่ใช่เมื่อคุณอยู่เกาหลี

Yet we are in China

เราอยู่เมืองจีน

But when we are in the sun

แต่เมื่อเราอยู่ในแสงสว่าง

Yet you are in the rain

คุณยังอยู่ในม่านฝน

The furthest distance in the world

ระยะทางที่ไกลที่สุดในโลก

Is not when we are in the sun

ไม่ใช่่เมื่อเราอยู่ในแสงสว่าง

Yet you are in the rain

คุณยังอยู่ในม่านฝน

But when you are in trouble

แต่เมื่อคุณอยู่ในความลำบาก

Yet we can not console you 

เรายังไม่สามารถที่จะปลอบโยนคุณได้

The furthest distance in the world

ระยะทางที่ยาวไกลที่สุดในโลก

Is not when you are in trouble

ไม่ใช่เมื่อคุณอยู่ในความลำบาก

Yet we can not console you

เรายังไม่สามารถที่จะปลอบโยนคุณได้

But we do not know 

แต่เราไม่ทราบว่า

What you are doing ?

คุณกำลังทำอะไรอยู่

What you are thinking ?

คุณกำลังคิดอะไรอยู่

**************

และในตอนท้ายเธอก็เขียนไว้ว่า

"I believe he can understand the beautiful poem. And I also believe he can make it! 

Right here waiting for bright days' coming! I believe it for certain! "

ฉันหวังว่าเขาสามารถเข้าใจบทกลอนที่สวยงามนี้ และฉันก็เชื่อว่าเขาจะทำมันได้

จะอยู่ที่นี่เฝ้าคอยวันที่แสงอันสดใสจะมาถึง ฉันเชื่อมันอย่างนั้น!

http://tieba.baidu.com/i/342829294?st_mod=pb&fr=tb0_forum&st_type=uname