คำแปลบทสัมภาษณ์บางส่วนของ PSH ในนิตยสาร Asta Mag (1)

เนื่องจากมีความยาวมากทีเดียวจึงขอแบ่งออกเป็น 2 ส่วนด้วยกัน โดยตอนแรกนี้จะเน้นไปที่การให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเขาก่อน และ ถ้าใครสนใจที่จะอ่านการให้สัมภาษณ์เขาอย่างเต็มๆแล้วหละก็ เราก็ขอแนะนำให้ไปหาซื้อนิตยสารฉบับนี้ตามแผงหนังสือทั่วไปได้ในขณะนี้ และอย่าได้รอช้าเพื่อกันความผิดหวังของตัวคุณเอง


Special Interview & Special thanks to " For you PSH " จ๊ะ

ปักชีฮู "นอกจากงานแสดง ผมไม่คิดทำงานอื่นเลย"

     จากเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง หอบความฝันอยากจะเป็นนักแสดงเข้าเมืองกรุง

เพียงเพราะเชื่อคำพูดใครคนหนึ่ง

ด้วยความมุ่งมั่นไม่ลดละแม้ต้องประสบกับความลำบากมากแค่ไหน

ก็ได้หล่อหลอมเด็กหนุ่มคนนั้นเติบใหญ่ขึ้นมาเป็นพระเอกคนดังขวัญใจสาวๆ

ทั่วเอเชีย

ในภาพลักษณ์นักแสดงหนุ่มสุดเท่ห์ที่ชื่อ ปักชีฮู

แต่แทนที่เขาจะยึดติดกับภาพลักษณ์ที่ดีเหล่านั้นต่อไป

เขากลับเลือกที่จะท้ทายความสามารถของตัวเอง

พลิกบทบาทมารับบท ฆาตกรโรคจิตที่ฆ่าเหยื่อมานับไม่ถ้วน

ซึ่งภายหลังเผยตัวต่อสังคม หลังคดีความหมดอายุลง

ในผลงานหนังเรื่องแรกของเขา

Confession of Murder แม้จะเป็นก้าวแรกที่สาหัสพอสมควร

เพราะนอกจากจะฉีกไปจากบทเดิมๆ ที่เขาเคยแสดงมา ทั้งยังต้องเจอแต่ซีนโหดๆ

แต่พระเอกหนุ่มก็เผยให้เห็นถึงความตั้งใจ

และความรักในการแสดงที่มีอยู่ในแววตาของเขาอย่างเปี่ยมล้น

ตั้งแต่วันแรกที่เข้าสู่เส้นทางบันเทิง

จวบจนถึงปัจจุบัน...7 ปีที่ผ่านมา

เข้าต้องผ่านอะไรมาบ้างกว่าจะมีวันนี้ได้

คงต้องให้เจ้าตัวเป็นคนเล่าเองค่ะ

กระแสการตอบรับผลงานหนังเรื่องแรกของคุณ Confession of Murder

สะท้อนด้านมือสังคม ที่มีความหลากหลายทั้งคอเมดี้, แอ็กชั่น

รวมทั้งความรัก เป็นยังไงบ้างคะ?

ปักชีฮู : "ความที่หนังเรื่องนี้เป็นซีนแอ็กชั่นเป็นหลัก

จึงต้องพยายามทำให้การแสดงดูมีพลัง ผู้ชมแต่ละคนที่ดู

อาจมีการตอบรับที่แตกต่างกันไป อย่างพวกผู้ชายที่ชอบแอ็กชั่น

แบบสมจริงก็อาจจะถูกใจหนังเรื่องนี้

ขณะที่พวกผู้หญิงอาจไม่ชอบหนังแนวนี้เลยก็ได้ครับ"

ได้ยินว่า ในหนังเรื่องนี้ก็มีฉากแอ็กชั่นน่าหวาดเสียว

ที่เรียกเสียงกรี๊ดจากสาวๆ ได้เพียบอยู่ด้วยไม่ใช่เหรอคะ?

ปักชีฮู : "จริงเหรอครับ? หรือเป็นเพราะผมใส่ชุดกาวน์ออกมา? ฮ่าๆ

คิดแบบนั้นคงจะไม่ได้มั้งครับ? แต่ผมไม่รู้หรอกนะครับว่า พวกสาวๆ

จะกรี๊ดผมหรือเปล่า

ตรงกันข้ามกลับคิดว่า ซีนรถชนหลังจากการลักพาตัวที่สระว่ายน้ำนั้น

เป็นฉากที่น่าเศร้าสำหรับผมมากกว่าครับ ตอนที่อ่านบทครั้งแรก

ผมรู้แต่เพียงว่าเป็นฉากแอ็กชั่น

แต่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจนักว่า ผมจะกระโดดจากรถคันหนึ่งไปยังรถอีกคัน

ขณะที่รถกำลังวิ่งอยู่ได้ยังไง จินตนาการไม่ออกจริงๆ ครับ

แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

เพราะยังไงก็น่าจะมีนักแสดงแทนอยู่แล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ ความที่ผู้กำกับฯ

มีพื้นเพมาจากโรงเรียนสอนแอ็กชั่น เขาจึงให้สตันท์แมนถ่ายสั้นๆ 1 ครั้ง

ในขณะที่ฉากที่เหลือทั้งหมด เขาขอร้องให้ผมแสดงเองครับ

ตอนนั้นผมยังสับสนอยู่ตามเขาไม่ค่อยทัน แต่เขาเนียนๆ

แกล้งหันมาถามผมครั้งหนึ่งว่า

 'ส่วนนี้อันตรายจะใช้สตันท์แมนมั้ย?

แต่ถ้าอย่างนั้นก็ต้องเปลี่ยนมุมกล้องใหม่น่ะสิ'  ฉากแอ็กชั่นเท่ห์ๆ ใครๆ

ก็อยากแสดงอยู่แล้ว แถมนี่ยังเป็นหนังเรื่องแรกของผมอีก

ผมจึงไม่ได้พูดอะไร และยอมแสดงเองในที่สุด

แต่ถ้าเป็นนักแสดงคนอื่นคงจะปฏิเสธไปแล้ว ทำไงได้ก็ผมโลภเอง ผู้กำกับฯ

ก็เลยจัดหนักให้เลยครับ

     จริงๆ ฉากรถชน แค่แกล้งชนแล้วใช้มุมกล้องช่วยก็ได้

แต่เขากลับสั่งให้รถเข้ามาชนจริงๆ

แถมหัวของผมยังกระแทกกับกระจกหน้าต่างรถอีก

แม้แต่การอยู่บนกระโปรงรถที่จอดอยู่เฉยๆ ก็ยังลำบากเลย

แต่นี่ถ่ายทำกันในขณะที่รถกำลังวิ่งอยู่จริงๆ เล่นเอาผมแทบตายแน่ะ

แต่เพราะไม่อยากให้ต้อง NG ซ้ำ

และต้องมาเจ็บตัวอีก ผมจึงพยายามทำทั้งหมดให้ผ่านในรอบเดียว

ตอนถ่ายฉากนี้เสร็จ ผมยังคิดว่าผู้กำกับฯ จะถามผมว่า 'เป็นอะไรมั้ย?'

แต่เขากลับบอกว่า

ลองอีรอบหนึ่งแล้วกัน' พอได้ยินแบบนั้น ผมก็รู้สึกโกรธขึ้นมาเลยรับ ทั้งๆ

ที่พระอาทิตย์ตกแล้ว ถึงจะถ่ายทำไปก็ไม่สมารถใช้ได้อยู่ดีเพราะแสงหมด

แต่เขาก็ยังบอกว่าให้ลองอีกรอบหนึ่ง!!! ผมเลยได้แต่อึ้ง!? ถึงอย่างนั้น

ผมก็โกรธเขาได้แค่แป็บเดียว แล้วก็ลืมมันไปครับ

นี่ยังดีที่เราถ่ายทำด้วยการใช้วิธีโครมาคีย์

(Chroma Key-การซ้อนภาพโดยใช้ฉากหลังเป็นสีใดสีหนึ่งเพื่อเปลี่ยนฉาหหลังใหม่ที่ไม่สามารถนำมาใช้เป็นฉากจริงได้)

ไม่ใช่ถนนจริง

แต่กว่าจะได้ภาพที่สมบูรณ์ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย กินเวลาถ่ายทำนานถึง 10 วันเลยครับ"

ที่ผ่านมา มีข้อเสนอให้คุณแสดงหนังค่อนข้างมาก แต่ทำไมถึงได้เดบิวต์ช้าแบบนี้ล่ะคะ?

ปักชีฮู :  "หลังจากซีรี่ส์เรื่อง Let's Get Married และ Which Star Are

You From? จบลงก็มีงานแสดงหนังติดต่อเข้ามาให้ผมเป็นนักแสดงนำเรื่อง

มิสเตอร์ชงอัล

แม้ในเวลานั้นกระแสตอบรับซีรี่ส์ของผมจะดีมาก

จนมีข้อเสนอให้ผมแสดงซีรีส์เรื่องใหม่เข้ามาอย่างต่อเนื่อง แต่ผมคิดว่า

ถ้าแสดงหนังน่าจะใช้เวลาในการเตรียมตัวน้อยกว่า

อีกทั้งพอลองอ่านบทหนังเรื่องนี้ดูแล้ว ก็รู้สึกสนุกมาก

จึงตัดสินใจยอมทิ้งโอกาสดีๆ เหล่านั้นไปเพื่อรับงานนี้ครับ

ทว่าตอนใกล้จะถ่ายทำ จู่ๆ เขาก็เปลี่ยนตัวนักแสดงกะทันหัน

เอานักแสดงคนอื่นไปเล่นแทน ต่อมาหนังเรื่องนี้ต้องยกเลิกไปกลางคัน

ด้วยเหตุผลที่ไม่ชัดเจน

ตอนนั้นผมรู้ซึ้งเลยล่ะครับว่าโลกของหนังน่ะไม่ใช่งานที่ทำกันได้ง่ายๆ

ผมเลยใช้เวลาว่างในช่วง 1 ปีไปกับการพักผ่อน

หลังจากนั้นก็มีหนังเรื่องอื่นติดต่อเข้ามา

แต่สุดท้ายก็เปลี่ยนตัวนักแสดงอีก ตอนนี้เลยกลายเป็นว่า ผมระแวงไปหมด

พอมีข้อเสนอเข้ามาที ผมก็คิดไปไกลว่า

'สุดท้ายหนังเรื่องนี้จะไปได้จนถึงเปิดตัวมั้ย?' ครับ (หัวเราะ)"

ดูเหมือนคุณไม่ค่อยมีเรื่องให้กังวลใจเลยนะคะ

แล้วเคยคิดมากเกี่ยวกับฟีดแบ็กในแง่ลบทางอินเตอร์เน็ตบ้างหรือเปล่า?

ปักชีฮู : "ผมเป็นคนโกรธง่ายหายเร็ว แค่ 5 นาทีก็ลืมหมดแล้วครับ

(เหมือนเค้าเลย อิ๊อิ๊) เลยไม่ค่อยมีเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจเท่าไหร่

แล้วผมก็เป็นประเภทที่

'ทำดีแล้ว'ด้วยความมั่นใจมากกว่าคิดถึงในแง่ลบ ดังนั้น

ตอนเข้าอินเตอร์เน็ตผมจะไม่ดูข้อความที่ไม่ดีเลย และจะหาดูแต่ข้อความดีๆ

เท่านั้น เพื่อสร้างความมั่นใจครับ

จะว่าไปแล้ว นักแสดงก็เหมือนกับนักกีฬาเบสบอล

การยืนอยู่ต่อหน้ากล้องกับการเดินขึ้นไปยังเนินดินจะต้องใช้พลังความสามารถของตัวเอง

ไม่ควรให้สิ่งอื่นมาทำให้ใจหวั่นไหว

ไม่จำเป็นต้องฟังผู้ชมบอกว่า'นี่

ต้องเพิ่มพลังไว้ที่ไหล่ของนายก่อนจะขว้างออกไปนะ' เช่นเดียวกับการแสดง

แค่ให้ผู้กำกับฯ เป็นโค้ชให้ก็พอครับ

     ส่วนเรื่องการโพสต์ข้อความในแง่ลบหรือให้ร้ายทางอินเตอร์เน็ต

ผมล่ะเกลียดคนแบบนั้นจริงๆ เพราะผลลัพธ์ที่ได้จากการอ่านข้อความเหล่านั้น

ทำให้บางคนถึงกับต้องฆ่าตัวตาย

เพราะรับไม่ได้ ขณะที่คนในวงการบันเทิงก็ต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง

ออกจากวงการไปเลยก็มี

ทั้งที่บางเรื่องอาจจะเป็นแค่ข่าวลือที่กุขึ้นมาเท่านั้น

ถึงบางครั้งพวกเขาอาจจะผิดจริง

แต่ก็ไม่ควรจะซ้ำเติมให้มันเลวร้ายลงไม่ใช่หรือครับ คนเราก็ผิดพลาดกันได้

ทำผิดแค่ครั้งเดียวจะไม่ยอมให้อภัย

แล้วจะฝังพวกเขาให้จมดินอย่างนั้นเลยเหรอครับ"

หลังจากลองชิมลางแสดงหนังแล้ว คิดว่าการแสดงหนังกับซีรีส์แตกต่างกันมั้ยคะ?

ปักชีฮู : "การถ่ายทำซีรีส์แม้จะเร่งรีบ แต่ก็ทำไปตามลำดับขั้นตอนครับ

ถ่ายเสร็จไปครั้งหนึ่งก็จบ ในขณะที่หนัง หลังจากสั่ง 'คัท'

เราต้องย้ายไปถ่ายทำในที่ไกลๆ อีกที่หนึ่ง

ผมเคยคิดว่า 'ตอนนี้จับความรู้สึกได้แล้ว

ทำไมต้องย้ายไปถ่ายทางโน้นด้วยนะ?' แถมในหนึ่งฉากอาจต้องถ่ายทำมากถึง 10

วัน แล้วยังต้องจับความรู้สึกแบบเดิมให้ได้ตลอด

ทำให้รู้สึกเหมือนต้องงมาเริ่มใหม่เสมอ ผมจึงกังวลใจแทบทุกครั้ง

นอกจากนี้ หลังจากถ่ายทำเสร็จแล้ว

ก็ยังต้องมาโปรโมตและให้สัมภาษณ์นับครั้งไม่ถ้วน

ในหนึ่งวันผมต้องให้สัมภาษณ์คนเดียวถึง 8 ครั้ง ผมไม่คุ้นเลยจริงๆ ครับ

ยิ่งกว่านั้นยังต้องสัมภาษณ์ที่ละ 1 ชั่วโมงอีก จนผมไม่รู้จะพูดอะไรดี

เพราะคำตอบหลายๆ อย่าง

ผมใช้ตอบกับนักข่าวคนก่อนหน้าไปหมดแล้ว

แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องตอบเรื่องเดิมๆ การสัมภาษณ์ในช่วงแรกๆ

จึงค่อนข้างลำบากมาก แต่นี่ก็ถือเป็นเสน่ห์ของหนังครับ

ถ้าผมคุ้นเคยกับหนังมากขึ้น ผมอาจจะรู้สึกว่า ซีรีส์ก็ไม่ง่ายเหมือนกันครับ"

ได้ยินมาว่า คุณเริ่มต้นเป็นนักแสดงจากการแสดงละครเวทีหรือคะ?

ปักชีฮู : "บ้านเกิดของผมอยู่บ้านนอกครับ

หลังจากย้ายจากบ้านนอกมายังกรุงโซล ก้าวแรกของการเป็นนักแสดงขอมผมก็คือ

ละครเวทีครับ ผมได้เข้ามาผ่านคนรู้จักคนหนึ่ง

และผ่านการดับเบิ้ลแคสติ้งกลายเป็นนักแสดงนำอย่างกะทันหัน

โชคดีมากเลยครับ หลังจากนั้น ผมก็คิดว่าจะต้องค่อยๆ สะสม Profile

งานให้มากขึ้น ผมจึงเริ่มถ่ายทำซีรีส์โดยไม่สนว่า

จะเป็นบทเล็ก บทใหญ่ หรือเป็นแค่ตัวประกอบมาเรื่อยๆ

ซึ่งสิ่งนี้ช่วยได้เยอะเลยครับ เพราะถ้าดูแค่ Profile

ก็ไม่สามารถแยกว่าเป็นนักแสดงที่มีบทน้อยหรือเปล่า ยิ่งกว่านั้น

ในฐานะคนที่แคสติ้งอาจจะมองแตกต่างว่า

'เด็กคนนี้เคยเป็นนักแสดงนำในละครเวทีมาก่อน แถมยังหน้าตาดีด้วย

ไม่น่าจะเป็นแค่ตัวประกอบนะ' ก็เป็นได้ครับ ผมถึงได้โอกาสดีๆ เข้ามา

(หัวเราะ)

แต่พอถึงจุดๆ หนึ่ง ผมก็ไม่คิดจะทำแบบนั้นอีกแล้ว

เพราะไม่งั้นผมคงต้องแสดงแต่บทเล็กๆ ไปตลอดชีวิตแน่ๆ

ผมจึงหันมาให้ความสำคัญกับบทมากขึ้น ดังนั้น ถ้ามีใครติดต่อมา

ผมจะถามก่อนว่า 'บทเป็นแบบไหนครับ?'  ถ้าเป็นบทลูกชายบ้านเศรษฐี,

เจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรอง, เพื่อนพระเอกหรือนางเอก ฯลฯ ผมถึงจะแสดงครับ

เพราะทำแบบนี้น่าจะเข้าตาผู้กำกับฯ ได้มากกว่าครับ"

เพราะเป็นหนุ่มโสด ทำให้คุณมีเวลาอยู่บ้านมากขึ้น

แล้วเวลาว่างส่วนใหญ่คุณชอบทำอะไรเหรอคะ?

ปักชีฮู : "ส่วนใหญ่เวลาอยู่บ้านผมจะพักผ่อนด้วยการดูหนัง,ฟังเพลง,แช่น้ำอุ่น

หรือไม่ก็แต่งบ้านกับท่องบทครับ

ไม่อย่างนั้นก็ออกไปเดินเล่นและออกกำลังกายที่แม่น้ำฮัน

ซึ่งอยู่หน้าบ้านครับ

ผมพยายามทำทุกวัน วันละ 1 ชั่วโมงครึ่งเพื่อให้รักษาสุขภาพให้แข็งแรง

แต่บางครั้งผมก็ชอบออกไปหาร้านอร่อยๆ รับประทานด้วยครับ"

ที่ผ่านมาคุณได้ร่วมงานกับนักแสดงสวยๆ หลายคน

แบบนี้คงยากที่จะเลี่ยงไม่ให้มีเรื่องอื้อฉาวเกิดขึ้นได้ใช่มั้ยคะ?

ปักชีฮู : "พวกเราทำงานกันอย่างสนิทสนมก็จริง

แต่น่าเสียดายที่ไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดเลย ส่วนตัวแล้วผมคิดว่า

ถ้าคบกันระหว่างที่ถ่ายทำไปด้วยก็คงจะดีไม่น้อย

เพราะน่าจะช่วยให้จับความรู้สึกได้ง่าย

การแสดงก็คงจะออกมาดีและเป็นธรรมชาติมากขึ้นครับ"

ถ้าสามารถลบความทรงจำบางอย่างออกไปจากชีวิตคุณได้ คุณอยากจะลบเรื่องอะไรคะ?

ปักชีฮู : "ไม่มีครับ เพราะถึงจะเป็นช่วงเวลาที่อยากจะลืม

แต่ถ้าไม่มีเรื่องนั้นก็คงไม่มีผมในตอนนี้ หลังจากเป็นนักแสดงแล้ว

ผมก็ไม่เคยคิดจะลองทำงานอื่นเลยสักครั้ง

ผมแค่มองและวิ่งไปข้างหน้าเท่านั้น

และทางที่จะไปข้างหน้าก็ยังอีกยาวไกลนัก

หนังผมก็เพิ่มเคยแสดงเป็นครั้งแรก ตอนนี้จึงค่อยๆ ลองก้าวขึ้นไปทีละก้าว

เพราะผมเชื่อว่าสักวันหนึ่งตัวเองจะสามารถขึ้นไปยังจุดที่ต้องการได้ครับ"

     ถ้าดูจากหน้าตาและผิวพรรณ น้อยคนนักที่จะเชื่อว่า ปักชีฮู

เป็นเพียงเด็กบ้านนอกที่เคยลำบากมาก่อน

เพราะภาพลักษณ์ภายนอกเขาดูเหมือนคุณชายยังไงยังงั้น

เพราะเหตุนี้เจ้าตัวจึงมักจะย้ำเสมอว่าเขาไม่ชอบตัดสินคนจากเพียงภายนอกเท่านั้น

และไม่คิดที่จะเชื่อคำพูดของคนที่พูดถึงคนอื่น

โดยที่เขายังไม่มีโอกาสได้รู้จักคนคนนั้นจริงๆ

นี่ละมั้ง ถึงทำให้ ปักชีฮู เป็นที่รักของเพื่อนนักแสดงด้วยกัน

ทั้งยังไม่เคยมีข่าวเสียๆ หายๆ เลยสักครั้ง

แบบนี้ตำแหน่งในวงการที่เขาฝันไว้ ก็คงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม...

Credit : Asta magazine, thanks!