ตอนที่ 12
Gung Suk กำลังพา Dan Ah ไปที่บ้านเป็นครั้งสุดท้าย
GS : ขอผมทำสิ่งนี้ให้คุณเถอะ ไม่ใช่เพราะเด็กคนนั้น แต่เป็นความต้องการของผมเอง
Dan Ah เริ่มเข้าใจแล้วว่าวันสุดท้ายของพวกเขาได้มาถึงแล้ว
เมื่อการสอนจบลง Gung Suk ได้บอกกับพ่อ-แม่เขาว่าวันนี้จะเป็นการสอนวันสุดท้ายของเธอ
Dan Ah นั่นพูดไม่ออก แต่มันทำให้เธอทราบมากขึ้นไปอีกว่า
การสิ้นสุดของพวกเขาทั้งสองนั้นมีอะไรมากกว่าเพียงแค่การบอกเลิกเกมส์ของเขาเท่านั้น
Dan Ah ไม่รู้สึกอยากทานอะไรอีกแล้ว จิตใจของเธอเต็มไปด้วยความห่อเหี่ยว เศร้าหมอง
DA : ฉันไม่หิวเลย เราจะออกไปเดินเล่นกันแทนได้ไหม ?
ทั้งสองต่างก็รู้ซึ้งเป็นอย่างดีว่า นี้คือวันสุดท้ายของพวกเขา
ความเงียบที่ปกคลุมไปด้วยความเศร้าของพวกเขาทั้งสอง
GS : วันในหน้าหนาวนั้นสั้นนัก
DA : มันเปรียบเหมือนความฝันในฤดูหนาวที่ช่างสั้น และ มีที่สิ้นสุด
GS : อย่างน้อย ผมก็หวังว่ามันจะเป็นฝันที่ดี
DA : ฉันจะจดจำมันไว้ตลอดไป
GS: ผมไม่ทราบจะพาคุณไปที่ไหนดี คุณไม่ถามหรือว่าผมกำลังจะทำอะไร
DA : ฉันรู้ดีว่าฉันจะทราบมันได้ในไม่ช้านี้ เมื่อคุณหยุดการสอนของฉันกับแม่ของคุณ
KS : แล้วคุณจะเสียใจที่มารู้จักผม
DA : ที่ฉันรู้ก็คือ Gung Suk นั้นก็เจ็บปวดมากเช่นกัน ที่เขาไม่สามารถเอาชนะธรรมขาติของเขาเองได้
DA : ดังนั้นฉันจึงมาดื่มให้กับความสิ้นหวังที่ไม่สามารถจะช่วยอะไรคุณได้
Dan Ah ได้แต่ควบคุมก้อนสะอื้นที่เอ่อท้นออกมาของเธอ
Kung Suk มาส่ง Dan Ah ที่หน้าบ้านของเธอเป็นครั้งสุดท้าย
GS : ผมขอถอนคำพูดที่ขอให้คุณจดจำผมไว้ จงอย่าได้คิดถึงผมอีกต่อไป
ขอให้กลับไปหาความทรงจำที่คุณมีมาแต่ก่อน จงลืมผมเสีย
DA : ฉันจะจดจำมันไว้ เรามีความทรงจำร่วมกันมากมาย ฉันจะเก็บมันไว้กับฉันตลอดไป
คุณเองก็อย่าสู้กับตัวเอง อย่าทำร้ายตัวเองให้มากนัก ฉันเป็นห่วงคุณ
Gung Suk รู้สึกซาบซึ้งต่อคำพูดของเธอยิ่งนัก ความรู้สึกที่เขาจะต้องสูญเสียผู้หญิงที่เขารักตลอดไป
กับคำพูดที่เต็มไปด้วยความห่วงใยของเธอที่มีต่อเขา มันทำให้ความรักของเขาที่มีต่อเธอ
มากเกินกว่าที่จะห้ามใจตัวเองได้
เขาจึงได้จุมพิตลาเธอเป็นครั้งสุดท้าย
GS : ดูสิแม้แต่วันนี้แล้วผมก็ยังคงเห็นแก่ตัวทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ ยิ่งเพิ่มความทรงจำของเราให้มากเข้าไปอีก
DA : อย่าฝืนความรู้สึกของตัวเอง กินให้อิ่ม นอนให้หลับ อย่าทรมาณตัวเองมากเกินไป
ลาก่อน ... ฉันต้องเข้าบ้านแล้ว
มีแต่น้ำตากับความรู้สึกอันว่างเปล่าในใจเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อนเขาในเวลานั้น
เมื่อเขาเห็น Dan Ah เดินเข้าบ้านไปจนลับตา
เมื่อ Dan Ah เข้าบ้านมาแล้ว หัวใจของเธอนั้นปวดร้าวยิ่งนัก
DA : Oppa ( สามีผู้ล่วงลับของเธอ) ฉันกลับมาแล้ว แต่ .. แต่ฉันรู้สึกเหมือนตัวเอง
ได้ทิ้งอะไรไว้มากมายที่ไหนสักแห่ง แล้วน้ำตาของเธอก็พรั่งพรูออกมา
จบตอนที่ 12
กรุณาติดตามตอนต่อไป ขอบคุณ
เศร้า...ซึ้ง...แต่ประทับใจพวกเรามั่กมาก
ReplyDeleteเศร้าจริงๆ ฉากนี้ หมอน้ำตาไปเป็นแก้วเลย (จะบอกว่าเป็นปีบมันก็เกินไป)
Delete