ไปไหนมาเมื่อวันสงกรานต์

ในวันนั้นถือเป็นวันหยุดแห่งปีของนิกกี้ที่ไม่ต้องเอาอะไรมาลง Blog และได้ทำตัวห่างจาก Computer ไปได้นานเกินกว่า 4 ชั่งโมง ( จะนานไปกว่านั้นถ้าเจ้าที่ 2 : ในขณะนั้นไม่มาทำป่วนเสียก่อน ) และจึงถือโอากสนี้เข้าไปเที่ยวใน Little Tokyo เพราะคนที่บ้านบ้าอะไรๆเป็นญี่ปุ่นมากกว่าเกาหลีอย่างเรา เรียกว่าหัวเดียวกระเทียมลีบ ไม่มีใครอยากไป Korea Town กับเราเลย แต่ก็ไม่เป็นไร little Tokyo ก็สนุกอยู่แล้ว เพราะชอบคนญี่ปุ่นและอัธยาศัยโดยรวมเช่นกัน

Little Tokyo ใน Los Angeles

ก็ไม่คิดจะเมาล่าถึงรายละเอียดมากมายนัก นอกจากว่าหลังจากที่ได้รับประทาน บะหม่ี Ramen ชามโต ( โตจริงๆ น่าจะเรียกว่าอ่างมากกว่า ) ก็ไปเดินเล่นต่อตามที่ๆนักท่องเที่ยงจะไปเดินกันประเภทเข้าร้านโน่น ออกร้านนี้ เสียหลายร้าน จนไปจบที่ร้านหนังสือตามสูตรของหนอนหนังสือกันทั้งบ้านอย่างเราๆ เพราะอ่านก็ไม่ออกก็เลยหนักไปทางดูของกระจุกกระจิก ปากกามั้ง สมุก note เล็กๆ ประเภทคิกขุ อะโนเนะไปเรื่อยๆ ได้ยินเด็กญี่ปุ่นที่เติบโตที่นี้ พูดภาษาอังกฤษบอกแม่ว่า เขาเห็นหนังสือการ์ตูนเกี่ยวกับการ์ตูนดังๆที่ชื่อ " Pikachoo " ทำเสียงซะตื่นเต้นมาบอกแม่ แล้วอยู่ๆก็บอกว่าไม่ชอบหนังการ์ตูนเรื่องนี้ ทำไมมีหนังสือออกมาเยอะจริง กวนจริงๆแล้วมาทำเสียงตื่นเต้นลั่นร้านไปหมด หนวกหูเป็นที่สุด

Ramen ที่สั่งทาน ชามใหญ่จริงๆ

คนของเราก็เอาแต่ยืนดูหนังสือ ( ที่อ่านไม่ออกอยู่ได้ ) เราก็เริ่มจะเซ็งแล้วเพราะอ่านไม่ออก ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยเดินไปดูพวกแผง Magazine แก้เซ็งก็ไม่ได้คิดอะไรอีก จนไปเหลือบเห็น Magazine ที่มีรูปดาราเกาหลีที่คุ้นหน้า พระเอก นักร้อง ที่แสดงในเรื่อง Scandal .. อะไรนั้น ( บอกแล้วว่าไม่รู้จักใครจริงๆในแวดงา K-Drama )  ก็เริ่มเอะใจ และอยากหาเรื่องสนุกๆเล่นเกมส์กับตัวเองว่า เป็นไปได้ไหมว่าเราจะเจอภาพหรือเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับ Park Si Hoo บ้าง จึงเริ่มปฏิบัติการในทันที แต่เมื่อดู magazine ที่เกี่ยวกับคนในวงการบันเทิงแทบหมดนอกจากเล่มที่ว่าแล้วซึ่งไม่มี PSH เลย ก็จะเป็นดาราญี่ปุ่นทั้งสิ้น แต่ก็ไม่ยอมแพ้ค้นหาต่อไป มีคนมายืนกันอยู่หลายคน เราก็จะไม่ยอมสูญเสียตำแหน่งของเราแน่เพราะยืนอยู่ตรงกลาง เอื้อมไปได้ทั้งซ้าย ขวา ล่าง บน 555 ไม่มีอะไรลอดสายตาไปได้ สรุปค้นอยู่ 20 ฉบับ เกลี้ยงไม่มีเหลือ ไม่เจอเลย ถึงขั้นไปค้นใน magazine ที่เกี่ยงกับทำอาหาร ก็ไม่มีอีก

หน้าปกของนิตยสาร Dispatch

( เห็น PSH ไหม ? )

อ่อนใจ ทั้งเท้าและขาก็เริ่มล้าเพราะยืนอยู่กับที่เป็นเวลานาน ในที่สุดก็ยอมแพ้ และสละที่ๆหวงแหนมากว่า 15 นาทีให้กับสาววัยรุ่นใจร้อนไป แหมพอได้ที่ของเราปั๊บก็คว้า Magazine ที่มีแต่ดาราหนุ่มๆมาอ่านทันที ยังอดคิดในใจว่า ดูไปได้หน้าตายังกับปลาไส้แห้งตากแดด ( นึกออกไหมผอมๆเกร็งๆหน้าเล็ก หาความบึกบึนไม่ได้เลย ) เหมือนไม่ได้ทานข้าวมาสักเดือน ผอมเป็นกุ้งแห้งเลย ชอบกันเข้าไปได้ เชอะ

ภาพ PSH ในงาน Blue Gragon 

และดูเหมือนมีเขาคนเดียวที่ใส่สี Blue ไปในงาน

แล้วก็เดินออกมาด้วยความผิดหวัง แต่คณะก็ยังไม่เสร็จกันอีก ไม่รู้จะทำอะไรเลยเดินต่อไปที่ด้านหลังของร้านที่จะเป็นพวกหนังสือที่จะเป็นความสนใจของคนญี่ปุ่นโดยเฉพาะ หรือ อะไรที่ร้านไม่ให้ความสำคัญ แต่เราก็ไม่คิดอะไรหาเรื่องเดินออกกำลังกายเสียอย่างนั้น แต่แล้ว สายตาก็ไปเหลือบเห็นกลุ่ม Magazine กลุ่มเล็กๆที่ถูกมาวางไว้ในมุมๆหนึ่งที่ด้านหลังๆของร่้าน ยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นหน้า และเหลือบดูชื่อภาษาอังกฤษที่บอกว่าชื่อหนังสื่อคือ K-Boom เราก็ว่าเฮ้! นี้มันชื่อคุ้นๆดาราก็เป็นเกาหลีเพียบเลย และด้วยความลิงโลด พอมองเห็นความหวังรำไรจึงได้เริ่มปฏิบัตการอีกรอบหาจากเล่นนั้นเล่มนี้

ตรงหน้ากระดาษที่เป็นเรื่องของเขากับ CDDA 

จะเห็นรอยกระดาษตรงกลางเมื่อเอา Poster ที่ติดกาวออกมา

ในที่สุดก็เจอจนได้ ชายเดียวในดวงใจ มาแอบย้ิมเผล่อยู่ที่หลังร้านนี้เอง เขาพบตัวเองแล้วนะ ดีใจเป็นที่สุด ถึงกับพูดเพ้อเจออยู่คนเดียวในใจราวกับกำลังคุยกับเจ้าตัวเองเลย แต่เล่มนี้ใหญ่มากปกแข็งมีภาพดาราเกาหลีเยอะแยะไปหมด แต่มีภาพสุดที่รักเพียงภาพเล็กๆนิดเดียวเอง เมื่อเหลือบดูราคาก็อยู่ที่ $ 35 เล่นเอาสะดุ้งเลย ทำไมถึงแพงอย่างนี้ ถ้ามีแต่ Park Si Hoo คนเดียว $ 35 หรือ $ 100 ก็จะซื้อ แต่ภาพเดียวเล็กๆขาด 2" x 3" มันดูจะไม่คุ้มเลย ชักเร่ิมท้อ

ภาพถ่ายเต็มหน้าที่หน้าหนึ่งของนิตยสาร

ต่อมาคณะได้มาร่วมสมทบด้วย เมื่อได้ทราบจุดประสงค์ว่าเราจะไม่ยอมออกจากร้านแน่จนกว่าจะได้อะไรออกมาจากกองหนังสือนี้ เขาจึงมาช่วยกันหาให้เรา ( เพื่อจะได้กลับบ้านเสียที )  และในที่สุดเราก็ได้พบ Magazine ฉบับนี้ Dispatch ซึ่งมีภาพของเขา และบทความเกี่ยวกับเขาและละคร CDDA และเหนือสิ่งอื่นใด ตรงหน้ากลางมีแถมภาพ Poster ขนาด 20 " x 30" ของ Park SI Hoo อีกด้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดด อย่างนี้ต้องซื้อแน่นอน ต้องพาเขากลับบ้านไปกับเรา พยายามมองหาอีกเล่มหนึ่งแต่ไม่มีเลย และ Magazine เล่มอื่นๆก็ไม่มีเขามากนัก อาจจะเป็นรูปเล็กไม่คุ้มค่าลงทุน แต่ Dispatch นั้นมีเหลือเพียงเล่มเดียวจริงๆ จึงจนใจต้องซื้อเพียงเล่มเดียวในราคาที่สมเหตุสมผลอยู่ที่ ประมาณ $ 12 ก็พอรับได้อยู่ และในวันนั้นเราก็ได้พา Park Si Hoo กลับบ้านของเรา หลังจากได้ถ่ายรูป และเตรียมหาซื้อกรอบมาใส่ให้กับภาพ Poster ของเขาแล้ว magazine ฉบับนี้ก็ได้ถูกเก็บเข้าหิ้งไปเรียร้อยแล้วตามระเบียบ รวมกับปฏิทิน และ  นิตยสารที่ For you PSH ส่งมาให้อีกด้วย

ภาพ Poster ของ PSH ขนาด 20" x 30"ที่จะเอาไปใส่กรอปในเร็วๆนี้

 ให้ช่างภาพที่บ้านถ่ายให้ เขาถึงกับถามว่าดาราหนุ่มคนนี้อายุเท่าไหร่กันแน่

 เราก็บอกว่า 35 ปี เขาบอกดูเหมือนเพิ่ง 20 ต้นๆ เลย Park Si Hoo ได้ยินคงจะดีใจ 

ที่ผู้ชายด้วยกันเองก็ยังเอ่ยชมเขาเลย^^ 

ขอบคุณที่ทนอ่านเรื่องของคนบ้าเห่อจนจบนะคะ


********************

ภาพดอกไม้สวยๆที่ Aan เพิ่งส่งมาให้นิิกกี้ชมนะคะ 
สวยมากๆจนอยากแบ่งให้พวกเราได้ดูด้วย ขอบคุณ Aan มากคะ

ดอกตะแบก

                    ไม่ทราบชื่อคะ                                ดอกคูน หรือดอกราชพฤกษ์